Οι επισκέψεις εργαζομένων στο Facebook και σε άλλες ιστοσελίδες κατά την ώρα της εργασίας αποτελούν νόμιμο λόγο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας χωρίς αποζημίωση, έκρινε το Πρωτοδικείο της Αθήνας. Το Πρωτοδικείο δικαίωσε αεροπορική εταιρεία, η οποία απέλυσε υπάλληλό της, επειδή επισκεπτόταν καθημερινά και... επί ώρες διάφορες ιστοσελίδες.

Τον Ιανουάριο του 1989, γυναίκα προσελήφθη από αεροπορική εταιρεία με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου ως υπάλληλος γραφείου, προκειμένου να πραγματοποιεί κρατήσεις θέσεων και να εκδίδει εισιτήρια. Από το 2000 ασχολείτο μόνο με τις κρατήσεις εισιτηρίων, ενώ μέχρι το 2008 λάμβανε και bonus λόγω της καλής απόδοσής της.

Όμως, το Μάιο του 2009, η υπάλληλος έλαβε επιστολή από το γενικό διευθυντή της αεροπορικής εταιρείας, με την οποία της γίνονταν συστάσεις για μη προσήκουσα εκπλήρωση των συμβατικών της υποχρεώσεων, καθώς αργούσε συστηματικά να προσέλθει στην εργασία της, χρησιμοποιούσε τις τηλεφωνικές γραμμές της εταιρείας για να πραγματοποιεί προσωπικές της κλήσεις και δη όχι αναγκαίες κατά την ώρα της εργασίας της, ενώ χρησιμοποιούσε και το Διαδίκτυο, όπου πραγματοποιούσε επισκέψεις σε ιστοσελίδες άσχετες με την εργασία της. Επίσης, στην επιστολή αναφερόταν ότι στις 29.4.2009 «πιάστηκε» από το γενικό διευθυντή και το διευθυντή πωλήσεων της εταιρείας να επισκέπτεται ιστοσελίδα στο Facebook. Στην ίδια επιστολή ανέφερε ο γενικός διευθυντής ότι εάν συνεχίσει η υπάλληλος την ίδια αντισυμβατική συμπεριφορά, τότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τη λήξη της σύμβασης εργασίας χωρίς καμία περαιτέρω προειδοποίηση.

Στη συνέχεια, η υπάλληλος απάντησε με ηλεκτρονική επιστολή της και κάλεσε το γενικό διευθυντή μέσα σε δέκα μέρες να απολογηθεί γραπτά για την «προσβλητική, ντροπιαστική, συκοφαντική και υπερβολική επιστολή του». Η υπάλληλος ανέφερε στην επιστολή της ότι σε αντίθετη περίπτωση θα εκλάμβανε την επιστολή αυτή ως «μια πράξη εκδίκησης εναντίον της νόμιμης αντίδρασης» για τη στάση της κατά το παρελθόν (έτος 2008) «ως προς την αλλαγή των μισθολογικών κλιμακίων των απασχολουμένων στην εταιρεία και τη διαμόρφωση της ετήσιας αύξησης των αποδοχών».

Αφού έλαβε την ηλεκτρονική αυτή επιστολή, ο γενικός διευθυντής απάντησε στην υπάλληλο με νέα επιστολή του στην οποία την ενημέρωνε ότι εκλαμβάνει τα όσα αναφέρει (στην επιστολή της) ως συνεχιζόμενη εκ μέρους της αντιεπαγγελματική συμπεριφορά που είναι επιζήμια για τα συμφέροντα της εταιρείας και για το λόγο αυτό προχωράει στη λήξη της σύμβασης εργασίας της.

Το Πρωτοδικείο Αθηνών με την υπ' αριθμ. 34/2011 απόφασή του απέρριψε την αγωγή της υπαλλήλου, κρίνοντας ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας από την εργοδότρια εταιρεία ήταν νόμιμη και έγινε για σπουδαίο λόγο. Το Πρωτοδικείο έκρινε επίσης ότι «η απόλυση της εργαζομένης δεν έλαβε χώρα καταχρηστικά, αλλά νομίμως και στα πλαίσια του καλώς νοούμενου συμφέροντος της εργοδότριας επιχείρησης, καθόσον πραγματικό κίνητρο της καταγγελίας ήταν η πλημμελής και μη προσήκουσα άσκηση των συμβατικών υποχρεώσεων της εργαζομένης, η οποία δημιουργούσε προβλήματα στην ομαλή και αποδοτική άσκηση της εργασίας και στις ανάγκες της επιχείρησης και επέφερε ακολούθως κλονισμό της εμπιστοσύνης της εργοδότριας στο πρόσωπό της, εκ του οποίου εξέλιπε το απαιτούμενο πνεύμα συνεργασίας».

Aκόμη, το δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς της υπαλλήλου ότι η απόλυσή της έγινε για λόγους εχθρότητας και εκδίκησης της εργοδότριας εταιρείας. Από τις μαρτυρικές καταθέσεις αποδείχθηκε, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, ότι η υπάλληλος καθυστερούσε να προσέλθει στην εργασία της, ενώ την ώρα της δουλειάς λάμβανε συχνά προσωπικές κλήσεις συγγενών και φίλων της, τους οποίους εν συνεχεία καλούσε στα τηλέφωνά τους χρησιμοποιώντας τις τηλεφωνικές γραμμές της εταιρείας, γεγονός το οποίο δημιουργούσε πρόβλημα στην εξυπηρέτηση των πελατών. Ακόμη, ενώ η αεροπορική εταιρεία από το Δεκέμβριο του 2008 είχε στείλει ηλεκτρονικό μήνυμα που απαγόρευε στο προσωπικό της να επισκέπτεται ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook, ήτοι ιστοσελίδες με περιεχόμενο άσχετο με την εργασία του, παρ' όλα αυτά η επίμαχη υπάλληλος καθημερινά επισκεπτόταν το Facebook προκειμένου να διαβάσει και να γράψει σχόλια, ενώ αρκετές φορές, όταν την καλούσαν πελάτες για να προβούν σε κράτηση εισιτηρίων, τους απαντούσε ότι το σύστημα κρατήσεων δεν λειτουργεί και τους ζητούσε να ξανακαλέσουν αργότερα, προκειμένου να έχει περισσότερο χρόνο για να ασχοληθεί με την περιήγηση στο Facebook.

Απο:fimotro

Η γυναίκα μου και εγώ είχαμε πάει στην συνάντηση των παλιών συμμαθητών του σχολείου της. Η γυναίκα μου κοίταζε έναν μεθυσμένο να πίνει μόνος του στο διπλανό τραπέζι.

- Τον ξέρεις; την ρώτησα.

- Ναι. Τα είχαμε παλιά. Έμαθα ότι άρχισε το ποτό μόλις χωρίσαμε και δεν τον έχει δει κανείς ξεμέθυστο από τότε.

- Θεέ μου, είπα. Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο εορτασμός θα κράταγε τόσα χρόνια;

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

Όταν χάλασε το μηχάνημα κουρέματος του γκαζόν η γυναίκα μου άρχισε να μου ζητάει να το φτιάξω.

Γυρίζοντας μια μέρα από την δουλειά είδα ότι η γυναίκα μου είχε έναν έξυπνο τρόπο να μου δείξει την αναγκαιότητα για επισκευή.

Ήταν ξαπλωμένη στο γκαζόν και έκοβε το γρασίδι με ένα ψαλίδι νυχιών.

Την κοίταζα σιωπηλός για λίγο και μετά μπήκα στο σπίτι και της έφερα μια οδοντόβουρτσα και της είπα:

-Όταν τελειώσεις με το γρασίδι μπορείς να σκουπίσεις και την είσοδο.

Και έτσι άρχισε ο καυγάς... Οι γιατροί λένε ότι θα ξαναπερπατήσω, αλλά πάντα θα κουτσαίνω λίγο.

Η γυναίκα μου κάθισε δίπλα μου όπως έκανα ζάπινγκ.

- Τί έχει στην τηλεόραση; με ρώτησε.

- Σκόνη.

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

Το Σάββατο πρωί σηκώθηκα νωρίς, ντύθηκα ήσυχα, έφτιαξα το πρωινό μου και πήγα στο γκαράζ.

Έδεσα την βάρκα στο φορτηγάκι, και έκανα να βγώ από γκαράζ όταν διαπίστωσα ότι έβρεχε καταρρακτωδώς.

Πήγα πίσω στο σπίτι, ξεντύθηκα ήσυχα και ξαναξάπλωσα στο κρεβάτι.

Αγκάλιασα την γυναίκα μου, τώρα με διαφορετικές προσδοκίες από την μέρα, και της ψιθύρισα:

- Έξω βρέχει καταρρακτωδώς!

Και η γυναίκα μου απάντησε:

- Και το πιστεύεις ότι ο άνδρας μου είναι έξω με αυτόν τον καιρό;

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

Όταν ήταν να πάρω σύνταξη πήγα στο ΙΚΑ.

Η γυναίκα στο γκισέ μου ζήτησε την ταυτότητά μου για να δει την ηλικία μου.

Έψαξα στις τσέπες μου, και διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει το πορτοφόλι μου στο σπίτι.

Το είπα στην υπάλληλο και είπα ότι θα ξαναπέρναγα αργότερα.

Η υπάλληλος μου λέει:

- Ξεκούμπωσε το πουκάμισό σου.

Ξεκούμπωσα το πουκάμισο και φάνηκαν οι λευκές τρίχες στο στήθος μου.

Η υπάλληλος είπε:

- Σίγουρα είστε σε ηλικία για σύνταξη, και προώθησε την αίτησή μου.

Όταν γύρισα σπίτι είπα την ιστορία στην γυναίκα μου.

Μου είπε:

- Έπρεπε να είχες κατεβάσει το παντελόνι σου. Θα έπαιρνες και επίδομα αναπηρίας...

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

Η γυναίκα μου στεκόνταν γυμνή μπροστά στον καθρέφτη και μου λέει:

- Αισθάνομαι χάλια. Δείχνω γριά, χοντρή και άσχημη. Πές μου κάτι θετικό.

Και της απάντησα:

- Η όρασή σου όμως είναι τέλεια...

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ....

Βγήκαμε με την γυναίκα μου για φαγητό.

Ο σερβιτόρος, για κάποιο λόγο, πήρε πρώτα την δική μου παραγγελία.

- Θα πάρω την μοσχαρίσια μπριζόλα. Λίγο ψημένη, να έχει μέσα αίμα.

- Δεν ανησυχείτε για την τρελή αγελάδα;

- Μπα, μπορεί να παραγγείλει μόνη της...

Και έτσι άρχισε ο καυγάς...

Οι άνδρες έχουν την τάση να είναι άπιστοι ακόμα και με τις πιο όμορφες γυναίκες. Πάρτε για παράδειγμα το σούπερ μοντέλο Κρίστι Μπρίνκλεϊ, το διαζύγιο της οποίας απασχόλησε στο πρόσφατο παρελθόν τα αμερικανικά μίντια. Αυτό που εξέπλιξε τους ‘κοινωνικούς σχολιαστές’ στις ΗΠΑ ήταν η ακατανόητη απιστία του πρώην συζύγου του μοντέλου, του αρχιτέκτονα Πίτερ Κουκ, με μια ασήμαντη 18άχρονη πωλήτρια. Ο Κουκ πέρναγε ονειρεμένη ζωή σε πολυτελή σπίτια και κότερα, και οι προσωπικοί του λογαριασμοί ήταν πολλές φορές πληρωμένοι από την ίδια την Μπρίνκλεϊ, η περιουσία της οποίας υπολογίζεται στα 80 εκατ. δολάρια. Ορισμένοι είπαν ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι τρελός για να απατήσει μια από τις πιο πλούσιες και σέξι γυναίκες της Αμερικής. Όμως, πρόκειται απλώς για το ‘φαινόμενο Κούλιτζ’.
Το "φαινόμενο Κούλιτζ" παρατηρήθηκε για πρώτη φορά σε ποντίκια στη δεκαετία του 1950. Οι ερευνητές έβαλαν ένα αρσενικό ποντίκι στο κλουβί μαζί με 4-5 θηλυκά που βρίσκονταν σε οίστρο, και δεν άργησαν να καταγράψουν μια φρενίτιδα συνουσιών. Σταδιακά βέβαια, η επιθυμία του αρσενικού ποντικιού για σεξ μειωνόταν και μετά από δύο μέρες, εξανεμίστηκε εντελώς, παρότι τα θηλυκά ποντίκια συνέχιζαν να στέλνουν μηνύματα "διαθεσιμότητας". Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι το αρσενικό ποντίκι είχε εξαντληθεί αλλά όταν πρόσθεσαν στο κλουβί καινούργια θηλυκά, παρατήρησαν με μεγάλη έκπληξη ότι το αρσενικό ποντίκι ξαναβρήκε το ερωτικό του σφρίγος. Άρχισε ένας δεύτερος κύκλος σεξουαλικής φρενίτιδας αλλά μόνο με τα καινούργια θηλυκά. Το αρσενικό ποντίκι θυμόταν ποια θηλυκά είχε "εξυπηρετήσει" και τα απέφευγε συστηματικά. Το πείραμα επαναλήφθηκε πολλές φορές και πάντα το αρσενικά ποντίκια έκαναν σεξ μόνο με τα νεοεισερχόμενα στο κλουβί θηλυκά. Το φαινόμενο αυτό, δηλαδή το αρσενικό να αποφεύγει τα θηλυκά με τα οποία έχει ήδη κάνει σεξ και να αναζητά καινούργια, ισχύει σε πολλά είδη ζώων, π.χ. φίδια, ακρίδες, κριάρια, ταύρους κλπ. και βαπτίστηκε "φαινόμενο Κούλιτζ" από ένα περιστατικό σχετικά με τον Κάλβιν Κούλιτζ, τον 30ό πρόεδρο των ΗΠΑ.
Στη δεκαετία του 1920, ο Αμερικανός πρόεδρος Κούλιτζ επισκέφθηκε μαζί με τη γυναίκα του μια κρατική φάρμα. Το ζεύγος είχε ξεναγηθεί χωριστά, με μια μικρή χρονική διαφορά. Όταν η κυρία Κούλιτζ πέρασε μπροστά από ένα κοτέτσι ρώτησε τον ξεναγό αν ο κόκορας εκτελεί τα ‘καθήκοντά’ του καθημερινά. «Πολλές φορές την ημέρα, κυρία» ήταν η απάντηση του ξεναγού. «Παρακαλώ, πείτε το αυτό στον κύριο Κούλιτζ», είπε η πρώτη κυρία των ΗΠΑ. Σε λίγο πέρασε κι ο πρόεδρος από το ίδιο σημείο, και ο ξεναγός του μετέφερε τα λόγια της συζύγου του. Αφού σκέφτηκε λίγο ο Αμερικανός πρόεδρος ρώτησε: «Με την ίδια κότα κάθε φορά;» «Όχι, με άλλη κότα κάθε φορά, κύριε», απάντησε ο ξεναγός. «Παρακαλώ, πείτε το αυτό στην κυρία Κούλιτζ», είπε ο Αμερικανός πρόεδρος.
Οι βιολόγοι πιστεύουν ότι το φαινόμενο Κούλιτζ εμφανίστηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια όταν τα αρσενικά θηλαστικά ανέπτυξαν μια στρατηγική να γονιμοποιούν όσο το δυνατόν περισσότερα θηλυκά. Η στρατηγική αυτή ρυθμίζεται υποσυνείδητα από ένα αρχαίο μέρος του εγκεφάλου, το λιμπικό σύστημα όπου ανήκει ο υποθάλαμος ο οποίος συμμετέχει σε πολλές βασικές λειτουργίες όπως είναι ο έλεγχος της πείνας, της δίψας, του ύπνου, της θερμοκρασίας, του σεξ, της μνήμης και των συναισθημάτων. Πολλοί πιστεύουν πως όχι μόνο τα αρσενικά ζώα αλλά και ο άνδρας διαθέτει αυτόν τον πρωτόγονο προγραμματισμό, και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό.
Πράγματι, ο άνδρας, ακόμα και αν είναι ευχαριστημένος με τη μόνιμη σχέση του, εκδηλώνει συχνά την επιθυμία για καινούργιο ερωτικό ταίρι. Αντίθετα, οι γυναίκες είναι πιο δεκτικές στο να κάνουν σεξ με τον ίδιο άνδρα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή ακόμα και για ολόκληρη τη ζωή τους. Όμως στον άντρα παρατηρείται μια ραγδαία μείωση της τεστοστερόνης, όταν ο ερωτικός σύντροφος παραμένει ο ίδιος επί μακρόν. Αυτός είναι ο λόγος που η επιθυμία του άντρα για σεξ στη διάρκεια του γάμου πέφτει σημαντικά ενώ της γυναίκας παραμένει σε σαφώς υψηλότερα επίπεδα, λένε ορισμένοι ψυχολόγοι.
Οι έρευνες δείχνουν ότι το σεξ με την ίδια γυναίκα, μετά από μια χρονική περίοδο, δεν προκαλεί στον άνδρα σημαντική έκκριση ντοπαμίνης η οποία είναι μια βασική ορμόνη της ευχαρίστησης. Ύστερα από μερικά χρόνια γάμου, η ντοπαμίνη μπορεί να ανέβει σημαντικά μόνο όταν ο άντρας βρει καινούργια γυναίκα, κι ας είναι λιγότερο εμφανίσιμη από τη σύζυγο. Συχνά μάλιστα, όταν η σύζυγος ανακαλύψει με ποια γυναίκα την απατούσε ο άντρας της, δυσκολεύεται να πιστέψει ότι είναι τόσο κακόγουστος. Αυτό συμβαίνει διότι η ποικιλία για τον άντρα είναι από μόνη της ένα δυνατό αφροδισιακό. Δυστυχώς, η αντρική βιολογία κάνει τη μόνιμη σύντροφο να μοιάζει με βραστό κουνουπίδι και τη νέα με μπριζόλα στα κάρβουνα, ακόμα και όταν αντικειμενικά ισχύει το αντίστροφο.
Βέβαια, η επιθυμία για ανανέωση δεν υπάρχει μόνο στις ερωτικές σχέσεις, αλλά σ’ ολόκληρο το εύρος ζωής, και αναφέρεται στην ψυχολογία με τον όρο ‘νεοφιλία’. Πραγματικά, τίποτα δεν "καθαρίζει" περισσότερο το μυαλό από το καινούργιο. Όλοι θέλουμε να κάνουμε ταξίδια, οι γυναίκες αρέσκονται ιδιαίτερα να αλλάζουν την εμφάνισή τους και τα παιδιά θέλουν καινούργια παιγνίδια. Έτσι και ο άνδρας, ως μεγάλο παιδί, νιώθει έντονα την επιθυμία για αλλαγή ερωτικού συντρόφου ρυθμισμένος από το "φαινόμενο Κούλιτζ" το οποίο μπορεί να διαλύσει ακόμα και τον καλύτερο γάμο.

Ρε τι κάνει η επιστήμη για να διακιολογήσει το Κέρατο...

Στον ραδιοφωνικό σταθμό που έχω συντονισμένο μόνιμα στο αυτοκίνητο, παίζει μια διαφήμιση που όποτε την ακούω ξεραίνομαι!!! Και πάει κάπως έτσι...

- Αχαααα Zorro. Επιτέλους συναντιόμαστε!!! Είσαι για μια C***vo;

- Ναι απαίσιε Dartvater, αλλά.... δεν είμαι ο Zorro.

- Δεν είσαι;

- Όχι. Έχει ο Zorro τέτοιους τετρακέφαλους;;;

- Ε, τότε είσαι ο Batman!!!

- Όχι, όχι, δεν είμαι ο Batman.

- Κι αυτή η μαύρη μπέρτα που φοράς;

- Αυτά.... αυτά είναι τα φτερά μου. Έχει ο Batman φτερά;;;

- Όχι δεν έχει, Ε, τότε τι έχεις ντυθεί ρε φίλε;;;;;;

(Επιβλητική φωνή με background το soundtrack της Λίμνης των Κύκνων)

ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ

χαχαχαχαχαχαχαχα!!!! ΚΑΛΟ! :)

Για να κάνουμε ένα διάλειμματάκι από το «Lvicky proudly presents…» θα σας πω μια αληθινή ιστορία από τότε που ήμουνα φοιτήτρια στην αγαπημένη μου Πάτρα. Θα σας το αφηγηθώ σαν παραμυθάκι γιατί.... γιατί έτσι μου αρέσει!

Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένα όμορφο διώροφο σπιτάκι κοντά στο Πανεπιστήμιο Πατρών πάνω στην Πανεπιστημίου. Στο ισόγειο είχε 4-5 γκαρσονιέρες ενώ στον πρώτο όροφο υπήρχε το σπίτι που προφανώς κάποτε κατοικούσε ο ιδιοκτήτης με την οικογένειά του. Θα ‘ταν, δε θα ‘ταν 150 τετραγωνικά, με την σαλονάρα του, τη μπαλκονάρα του, την κουζινάρα του, τις δυό του δωματιάρες... Ο έξυπνος όμως ιδιοκτήτης μιας και δεν ήθελε να μείνει άλλο εκεί και αφού ήταν και κοντά στο Πανεπιστήμιο, το διαμόρφωσε κατάλληλα έτσι ώστε να βγαίνουν 4 δωμάτια (χώρισε το σαλόνι στα δυο με γυψοσανίδα) και έφτιαξε για το καθένα δωμάτιο τη δική του τουαλέτα έτσι ώστε να το νοικιάζει σε φοιτητές σε πολύ καλή τιμή και όλοι μαζί να χρησιμοποιούν απο κοινού την μια και μοναδική κουζίνα.

Έρχεται λοιπόν ο καιρός και τα δωμάτια του πρώτου ορόφου τα νοικιάζουν 4 παλικάρια. Άξια παλικάρια από καλές οικογένειες. Το καθένα σπούδαζε σε διαφορετική σχολή και είχε ο καθένας τις δικές του παρέες, αλλά με το που γνωρίστηκαν καλύτερα ταιριάξανε αμέσως.

Κάθε βράδυ το σπίτι του πρώτου ορόφου κατακλυζόταν από κόσμο! Τι πάρτι κάνανε, τι τσιμπούσια ετοιμάζανε, τι μουσικές καρέκλες παίζανε, τι Θάρρος ή Αλήθεια, τι χαρτιά Θανάση – Μπιρίμπα - Κουμ Καν. Κάποια μέρα ξεκινήσανε με μπουγέλο και ολοκληρώσανε με αλευροπόλεμο. Περιττό να σας πω ότι ο λεκές στο χαλί από το αλεύρι πρέπει να υπάρχει ακόμα....

Το σπίτι αυτό γειτνίαζε με μια μονοκατοικία. Εκεί ζούσε ένας κυριούλης μονάχος του με τις γάτες του για συντροφιά. Αυτός ο κυριούλης λοιπόν, ήταν λίγο γκρινιάρης να το πω, λίγο κακοδιάθετος να το πω. Πάντα κακομούτσουνος και αυστηρός. Με το που πήρε γραμμή τα παλικάρια μας καλούσε συνεχώς την αστυνομία να τους βάλει σε τάξη, έβγαινε στο μπαλκόνι του και τους φώναζε γιατί του χαλούσαν την ησυχία και τάραζαν τις γάτες του.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και σιγά – σιγά τα παλικάρια μας πήραν το δρόμο τους. Το ένα μετά το άλλο έφυγαν από το σπίτι και ο καλός γείτονας βρήκε την πολυπόθητη ησυχία του την οποία απολάμβανε παρέα με τις γάτες του. Ένα από τα αγόρια όμως έμεινε πίσω, απλά μετακόμισε σε μια από τις γκαρσονιέρες του ισογείου (έτσι ώστε να έχουμε και την μαρτυρία των όσων ακολούθησαν).

Μετά από δυο χρόνια περίπου, ακούστηκαν φασαρία και φωνές από ένα διπλανό σπίτι. Βγαίνει λοιπόν ο καλός μας γείτονας ξανά στο μπαλκόνι του στραμμένος προς το σπίτι που κατοικούσαν τα φοιτητόπαιδά μας “τοτε” και φωνάζει.

«Τι έγινε ρεεεει!!! Τα καλά προπέρσινα αρχίσαμε???»

Τελικά αυτή η παρέα, είχε αφήσει για πάντα το σημάδι της....